Tevreden zijn...

Ik heb wat een dubbel gevoel bij het woord “tevreden zijn” . Dat komt omdat ik niet zoveel energie krijg van het idee dat je volledig tevreden bent. Wat ga je dan nog doen? Beetje verder kabbelen? Waar praat je over met iemand die volledig tevreden is? Lastig, zeker als je het zelf niet altijd bent.

Daar tegenover is tevredenheid ook echt een groot goed en is er in onze wereld ook veel voor handen om een zekere mate van tevredenheid te hebben. Waarmee ik overigens niet van mening ben dat tevredenheid voorbehouden is aan de inwoners van de zogenaamde “ontwikkelde” wereld. Sterker nog tevredenheid als gemoedstoestand zou hier nog wel eens lastiger kunnen zijn. In de wereld waar wat “ jij wil” gelijk schijnt te zijn aan wat “jij kan” en waar in materieel opzicht alles voor handen is wordt je misschien wel gemakkelijker confronteert met wat je wel wil hebben maar niet hebt.

Ik geloof niet zo in ultieme of continue tevredenheid of geluk. Voor mij is het belangrijk om mij regelmatig te realiseren dat geluk of tevredenheid gevonden wordt in de situatie waarin de basale maar niet vanzelfsprekende aspecten van het leven op orde zijn. Je hebt gezonde kinderen, een stabiele relatie, bent zelf gezond, je hebt een paar goede vrienden, een goed contact met de mensen die belangrijk voor je zijn en je kan je potentieel en passie kwijt in de dagelijkse dingen die je doet. Hierin zit onschatbare waarde. Zo komt het wel eens voor dat ik de auto zit en me ineens realiseer hoe goed alles is.

Verder ben ik gelukkig ook regelmatig ontevreden. Het goede in ontevredenheid is het onderzoek naar de oorzaak ervan. Het brengt je zelfkennis en zorgt dat je nieuwe terreinen blijft opzoeken.