Emotioneel inflatoire omstandigheden
Het ervaren van emotie is één van de mooiste eigenschappen van de mens. Het laat je voelen dat je leeft. In de wereld van gepercipieerde vervlakking is voelen dat je leeft niet iedereen dagelijks gegeven.
De media heeft dit ontdekt. Waar je vroeger op reclames nog duidelijk maar onschuldig kon zien dat je beetgenomen werd door een nagesynchroniseerd clown in een glitterpak zie je tegenwoordig bij het irritante af gewone mensen die het "echt" menen en eigenlijk niet eens in de gaten lijken te hebben dat ze door de camera op de buis worden gebracht, zo echt zijn ze. Door in te zoomen op de ogen zie je het traanvocht zelfs al als er eigenlijk niks is om te janken. Wat mooi dat er nog zulke echte mensen zijn. Als deze een appel op je doen dan ga je toch voor de bijl?
BN'ers doen ook mee, met hondstrouwe ogen kijken ze in de camera en gooien al in de eerste minuut een impertinente vraag naar degene die zich in de benadere situatie bevindt. Wat doet deze situatie met jou?
Gegarandeerd dat je getergd dat je bent in combinatie met de spanning van de camera de waterlanders niet meer kan stoppen. Subliem is het als je het als presentator dan ook niet droog kan houden. Ik wacht eigenlijk nog op een show met de naam "kom maar op met de traantjes". Op basis van de werkelijk getoonde emotie wordt bepaald wie geholpen wordt uit zijn of haar hachelijke situatie.
Goh joh, ik vraag jouw naar je gevoelens over de hele situatie en het lijkt net of het je niks doet, wat denk je hoe dat op mij en de rest van Nederland overkomt? Weet er iemand uit het publiek misschien nog een vraag om te kijken of het echt menens is? Krijg je thuis ook nog op je sodemieter omdat je de hele week loopt te janken maar net niet als de camera erbij staat.
Resultaat: heftige emotionele inflatie bij dit soort taferelen. Doe mij maar de oprechtheid van tommy-teleshopping.
De media heeft dit ontdekt. Waar je vroeger op reclames nog duidelijk maar onschuldig kon zien dat je beetgenomen werd door een nagesynchroniseerd clown in een glitterpak zie je tegenwoordig bij het irritante af gewone mensen die het "echt" menen en eigenlijk niet eens in de gaten lijken te hebben dat ze door de camera op de buis worden gebracht, zo echt zijn ze. Door in te zoomen op de ogen zie je het traanvocht zelfs al als er eigenlijk niks is om te janken. Wat mooi dat er nog zulke echte mensen zijn. Als deze een appel op je doen dan ga je toch voor de bijl?
BN'ers doen ook mee, met hondstrouwe ogen kijken ze in de camera en gooien al in de eerste minuut een impertinente vraag naar degene die zich in de benadere situatie bevindt. Wat doet deze situatie met jou?
Gegarandeerd dat je getergd dat je bent in combinatie met de spanning van de camera de waterlanders niet meer kan stoppen. Subliem is het als je het als presentator dan ook niet droog kan houden. Ik wacht eigenlijk nog op een show met de naam "kom maar op met de traantjes". Op basis van de werkelijk getoonde emotie wordt bepaald wie geholpen wordt uit zijn of haar hachelijke situatie.
Goh joh, ik vraag jouw naar je gevoelens over de hele situatie en het lijkt net of het je niks doet, wat denk je hoe dat op mij en de rest van Nederland overkomt? Weet er iemand uit het publiek misschien nog een vraag om te kijken of het echt menens is? Krijg je thuis ook nog op je sodemieter omdat je de hele week loopt te janken maar net niet als de camera erbij staat.
Resultaat: heftige emotionele inflatie bij dit soort taferelen. Doe mij maar de oprechtheid van tommy-teleshopping.
Reacties