Ontwikkelen tot het onaangenaam wordt

Ontwikkelen is in al zijn betekenissen belangrijk in de westerse wereld, "de zgn ontwikkelde wereld". Het maakt niet of het hier betrekking heeft op economie, maatschappij, technologie, milieu of op een individu.

Onze wereld wordt bijeengehouden door de voorwaarste kracht van ontwikkeling. Ik zie een stramien in ontwikkeling welke gaat van: van willen, naar kunnen en ten slotte naar moeten. De basis voor een nieuwe ontwikkeling ligt in het willen van iets. De "wil" leidt tot de ontwikkeling die het "kunnen" mogelijk maakt. Het nieuwe kunnen staat aan de basis van andere nieuwe autonome ontwikkelingen. Deze kunnen niet zonder het fundament van de voorliggende.

Dit zorgt ervoor dat het nieuwe "kunnen" onlosmakelijk verbonden wordt aan ontwikkelingen die niet direct bij hoeven te dragen aan de oorspronkelijke "wil" waarmee het begonnen was. Kunnen is nu aangevuld met "moeten". De ontwikkeling is aangeland op een punt waarop het onaangenaam kan worden. Een mooie startpunt voor een nieuwe ontwikkeling. Omdat we het willen, kan het, omdat het kan, moet het en omdat het moet willen we wat anders.