Psyche van de mens
Ik vraag me wel eens af hoe je zicht kan krijgen op de veelzijdigheid en ondoorgrondelijkheid van de psyche van de mens.
Gistermiddag was ik nagenoeg voor het eerst in het Abe Lenstra Stadion. Heerenveen hakte op ongenadige wijze aangeschoten wild "Willem II" in de pan 5-0. Er liep een ongekende massa mensen naar het stadion, op weg naar rechtvaardigheid en vermaak. In het stadion valt de grootte van het gebouw en de spanning van de aanstaande westrijd over je heen. De massa stroomt als water door een rivier naar de tribunes. De supporters laten van zich horen als een Fryse schone het volkslied "Frysk bloed tsjoch op" begint te zingen, dit pakt je beet. Een dreigend trommel geluid doorkruist het ceremonieel. Over de rand van het stadion scheen de zon en tegelijk was het koud, de condities waren optimaal, de winst hing in de lucht.
Een Willem II speler schoffelt een brave borst van Heerenveen, mijn zoon van 9 springt op en schreeuwt heeeeeee. Dit kan toch niet waar zijn: rood moet die hebben, belachelijk!!! Halen we straks ook patat? Ja, natuurlijk! Vervolgens raakt een Heerenveenspeler nauwelijk een Willem II'er aan maar deze maakt dientengevolge desondanks een driedubbele salto en slaat kreten uit of het zijn laatste dag zou zijn. Jammer, hier trappen we niet, er is niks aan de hand. Zuurtje (suutsje) wordt er geroepen van achter ons.
Wanneer de doelpunten op beginnen te lopen steekt de harde kern van Heerenveen de tegenstanders een vocaal hart onder de riem. Jingel bel, jingel bel, jingel all the way, iedereen kan voetballen behalve Willem II! Vervolgens begint de trommelaar opnieuw en wordt deze ritmisch en aanstekelijk bijgevallen door klappende toeschouwers. Het duurt niet lang of "we will rock you" deinst applaudiserend door het stadion. Wat een zicht en een inzicht biedt de plek op de tribune op het spel.
De doelpunten zorgen stuk voor stuk voor enorme individuele en collectieve explosies. Zonder er bij na te denken springt iedereen op en klapt zijn handen tot ze rood zijn.
Een middag in het stadion biedt ongekend veel indrukken, echt bijzonder gaaf om mee te maken, zeker als er gewonnen wordt. Ik denk dat de psyche van de mens goed tot uitdrukking komt in collectiviteit cq in de massa.
Gistermiddag was ik nagenoeg voor het eerst in het Abe Lenstra Stadion. Heerenveen hakte op ongenadige wijze aangeschoten wild "Willem II" in de pan 5-0. Er liep een ongekende massa mensen naar het stadion, op weg naar rechtvaardigheid en vermaak. In het stadion valt de grootte van het gebouw en de spanning van de aanstaande westrijd over je heen. De massa stroomt als water door een rivier naar de tribunes. De supporters laten van zich horen als een Fryse schone het volkslied "Frysk bloed tsjoch op" begint te zingen, dit pakt je beet. Een dreigend trommel geluid doorkruist het ceremonieel. Over de rand van het stadion scheen de zon en tegelijk was het koud, de condities waren optimaal, de winst hing in de lucht.
Een Willem II speler schoffelt een brave borst van Heerenveen, mijn zoon van 9 springt op en schreeuwt heeeeeee. Dit kan toch niet waar zijn: rood moet die hebben, belachelijk!!! Halen we straks ook patat? Ja, natuurlijk! Vervolgens raakt een Heerenveenspeler nauwelijk een Willem II'er aan maar deze maakt dientengevolge desondanks een driedubbele salto en slaat kreten uit of het zijn laatste dag zou zijn. Jammer, hier trappen we niet, er is niks aan de hand. Zuurtje (suutsje) wordt er geroepen van achter ons.
Wanneer de doelpunten op beginnen te lopen steekt de harde kern van Heerenveen de tegenstanders een vocaal hart onder de riem. Jingel bel, jingel bel, jingel all the way, iedereen kan voetballen behalve Willem II! Vervolgens begint de trommelaar opnieuw en wordt deze ritmisch en aanstekelijk bijgevallen door klappende toeschouwers. Het duurt niet lang of "we will rock you" deinst applaudiserend door het stadion. Wat een zicht en een inzicht biedt de plek op de tribune op het spel.
De doelpunten zorgen stuk voor stuk voor enorme individuele en collectieve explosies. Zonder er bij na te denken springt iedereen op en klapt zijn handen tot ze rood zijn.
Een middag in het stadion biedt ongekend veel indrukken, echt bijzonder gaaf om mee te maken, zeker als er gewonnen wordt. Ik denk dat de psyche van de mens goed tot uitdrukking komt in collectiviteit cq in de massa.
Reacties