Eiland

De eerste keer naar het Waddeneiland leek mij geen prettig vooruitzicht. Ik zag een soort Hawaii-eilandje met een doorsnee van 10 meter voor me. Palmboom in het midden, omringd door rietkragen. Praktisch zag ik al niet voor me hoe je van een dergelijk grote veerbout af komt. Ik zag een allerminst prettig beeld voor me van een wiebelige touwladder. En dan nog het idee dat je een hele dag op die postzegel midden in de zee moest blijven. Ik vreesde, met mijn woorden van nu, voor een chronisch gebrek aan prikkels. Hier op doordenkend begreep ik helemaal niks van mensen die zo enthousiast spraken over een dagje Vlieland.

Gistermiddag voor het eerst op Ameland. In tegenstelling tot de eilanden waar ik eerder was vaar je hier af vanaf Holwerd. Je bent er zo! Op het eiland zijn we ingestapt in de strandexpress http://www.strandexpress-ameland.nl/ , dit is echt super!! Met een tractor en wagen tuf je zo lang over het strand tot het punt waar je letterlijk geen mens meer ziet. De natuur is daar fantastisch.

Op de uiterste oostpunt waaide het bonte gezelschelschap (getooid in couture, gooische klederdracht anno nu, klompen, te krappe colbertjes en doorsnee in het midden) uiteen, liepen 2 of 3 keer heen en terug naar de wagen en hadden het erover.

Hoe bijzonder is het dat een eenvoudig concept leidt tot een van de mooiste dagen in de top 100 van de mooiste dagen?