Wat ik geloof
Ergens rond mijn zestiende jaar werd ik mij bewust van mijn interesse in de filosofie. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik deze interesse heb omdat het mij altijd bijzonder van dienst is geweest dat ik geleerd heb op verschillende manieren naar hetzelfde te kijken. Wat iets is bepaal jezelf. Dus laat het vooral iets zijn dat goed voor je is. Door dit inzicht sta ik gemakkelijker in het leven dan dat ik gedaan zou hebben zonder een kennismaking met filosofie. Ik zou mogelijk specifieke opvattingen hebben gehad over bepaalde zaken en deze met veel energie nutteloos hebben verbruikt om mijn gelijk aan te tonen tegen mensen die net andere specifieke opvattingen hebben over deze zaken en ook proberen hun gelijk aan te tonen.
Als ik in een paar one liners moet samenvatten welke inzichten mijn zelfstudie filosofie mij hebben gebracht dan zijn dat: dat geluk wordt gevonden in het moment, dat ik zeer weinig weet, dat ons intellect schril afsteekt tegen de kennis die is en weinig relatie heeft en dat wat wij als waarheid zien onze eigen creatie is. En op de laatste door te gaan; als we ergens last of profijt van hebben dan is de kans dat we dit zelf veroorzaakt hebben erg groot (maar m.i. niet 100%). Het bewustzijn dat alles creatie is (is ook een creatie) ontstond bij mij niet in één dag. Er zijn toch ook gewoon dingen die echt zo zijn? Of zijn de dingen die gewoon echt zo zijn zijn gewoon heel sterke creaties die vaak al eeuwen meegaan en diep in de genen meegaan van generatie op generatie? Eén van de punten wat ik in het licht van de theorie van zelfcreatie boeiend vond is geloof (protestants in mijn geval). Vanaf de kleuterschool is mij dit onderwezen als zijnde de waarheid en alhoewel in mijn ogen laissez fair ben ik gelovig opgevoed. Op basis van argumenten twijfelen aan een geloof voelde als “not done”. Geloven is toch iets zeker weten wat je niet zeker kan weten, dit doe je niet op argumenten? En als dat dan zo is, geloof ik dan wel echt? Zou het voor mij net als wellicht voor meer mensen niet gewoon aangeleerd gedrag zijn om te zeggen dat je gelooft. Jezelf kritisch deze vraag voor houden is nog niet zo gemakkelijk althans wanneer je een antwoord wilt. Eerlijk gezegd geloof ik dat ik niet weet wat echt tot in de diepste vezel geloven betekent. Uiteindelijk kwam ik tot het inzicht dat de kwestie rond geloof niet vraagt om een waardeoordeel in termen van waar, deels waar of onwaar. En door iets te betitelen als een creatie betekent dit niet dat het zijn waarde verliest. Stel dat dat zo was dan verloor alles zijn waarde. Voor mij zit de oplossing in de opvatting dat elk geloof waar is. De verschillende geloven zijn een verschillende wijze om naar hetzelfde te kijken. En datzelfde is voor mij “het alles”. Dit alles is het totaal van mens, materie, het stoffelijke, het onstoffelijke, kennis, het goede, het kwade, emoties, gedachten, de hemel, de hel, het verleden, het heden, de toekomst en alles wat ik vergeet te noemen. Dit alles bestaat in het kleinste deel uit hetzelfde en is van invloed op elkaar. Omdat alles nogal veel is hebben we filters nodig om hier als eenvoudige sterveling iets mee te kunnen, een geloof is zo'n een filter en een dressuur om juist datgene uit het alles te halen wat elk mens in het eindige of in het eeuwige nastreeft. Een symbool of een verpersoonlijking in een geloof maakt snel iets duidelijk wat anders een heleboel woorden zou kosten. Alhoewel het voor een gelovige heel belangrijk kan zijn vind ik de verschillen tussen de geloven en de invulling met alles wat erbij hoort van de specifieke geloven niet wezenlijk relevant maar zeker wel nuttig, soms voor mezelf en hopelijk altijd voor de gelovige van een specifiek geloof. Het geloof dat alles van invloed is op elkaar maakt ook dat het uitmaakt wat je doet en omdat alles uit hetzelfde bestaat is alles wat je doet van invloed op jezelf. Eindigheid bestaat niet, alles wat is blijft, heeft verschillende verschijningsvormen en evolueert. Dit is wat ik gecreëerd heb en geloof van alles wat ik gelezen heb.
Bijzonder geïnspireerd ben ik door de filosofie van Jiddu Krishnamurti http://www.krishnamurti.nl/, de theorie van de kwantummechanica, de theorie van de zero point fields http://www.ode.nl/article.php?aID=3759 en het boek “de hele olifant in beeld” van Marja de Vries http://www.marjadevries.nl/deheleolifantinbeeld/recensies.php
Als ik in een paar one liners moet samenvatten welke inzichten mijn zelfstudie filosofie mij hebben gebracht dan zijn dat: dat geluk wordt gevonden in het moment, dat ik zeer weinig weet, dat ons intellect schril afsteekt tegen de kennis die is en weinig relatie heeft en dat wat wij als waarheid zien onze eigen creatie is. En op de laatste door te gaan; als we ergens last of profijt van hebben dan is de kans dat we dit zelf veroorzaakt hebben erg groot (maar m.i. niet 100%). Het bewustzijn dat alles creatie is (is ook een creatie) ontstond bij mij niet in één dag. Er zijn toch ook gewoon dingen die echt zo zijn? Of zijn de dingen die gewoon echt zo zijn zijn gewoon heel sterke creaties die vaak al eeuwen meegaan en diep in de genen meegaan van generatie op generatie? Eén van de punten wat ik in het licht van de theorie van zelfcreatie boeiend vond is geloof (protestants in mijn geval). Vanaf de kleuterschool is mij dit onderwezen als zijnde de waarheid en alhoewel in mijn ogen laissez fair ben ik gelovig opgevoed. Op basis van argumenten twijfelen aan een geloof voelde als “not done”. Geloven is toch iets zeker weten wat je niet zeker kan weten, dit doe je niet op argumenten? En als dat dan zo is, geloof ik dan wel echt? Zou het voor mij net als wellicht voor meer mensen niet gewoon aangeleerd gedrag zijn om te zeggen dat je gelooft. Jezelf kritisch deze vraag voor houden is nog niet zo gemakkelijk althans wanneer je een antwoord wilt. Eerlijk gezegd geloof ik dat ik niet weet wat echt tot in de diepste vezel geloven betekent. Uiteindelijk kwam ik tot het inzicht dat de kwestie rond geloof niet vraagt om een waardeoordeel in termen van waar, deels waar of onwaar. En door iets te betitelen als een creatie betekent dit niet dat het zijn waarde verliest. Stel dat dat zo was dan verloor alles zijn waarde. Voor mij zit de oplossing in de opvatting dat elk geloof waar is. De verschillende geloven zijn een verschillende wijze om naar hetzelfde te kijken. En datzelfde is voor mij “het alles”. Dit alles is het totaal van mens, materie, het stoffelijke, het onstoffelijke, kennis, het goede, het kwade, emoties, gedachten, de hemel, de hel, het verleden, het heden, de toekomst en alles wat ik vergeet te noemen. Dit alles bestaat in het kleinste deel uit hetzelfde en is van invloed op elkaar. Omdat alles nogal veel is hebben we filters nodig om hier als eenvoudige sterveling iets mee te kunnen, een geloof is zo'n een filter en een dressuur om juist datgene uit het alles te halen wat elk mens in het eindige of in het eeuwige nastreeft. Een symbool of een verpersoonlijking in een geloof maakt snel iets duidelijk wat anders een heleboel woorden zou kosten. Alhoewel het voor een gelovige heel belangrijk kan zijn vind ik de verschillen tussen de geloven en de invulling met alles wat erbij hoort van de specifieke geloven niet wezenlijk relevant maar zeker wel nuttig, soms voor mezelf en hopelijk altijd voor de gelovige van een specifiek geloof. Het geloof dat alles van invloed is op elkaar maakt ook dat het uitmaakt wat je doet en omdat alles uit hetzelfde bestaat is alles wat je doet van invloed op jezelf. Eindigheid bestaat niet, alles wat is blijft, heeft verschillende verschijningsvormen en evolueert. Dit is wat ik gecreëerd heb en geloof van alles wat ik gelezen heb.
Bijzonder geïnspireerd ben ik door de filosofie van Jiddu Krishnamurti http://www.krishnamurti.nl/, de theorie van de kwantummechanica, de theorie van de zero point fields http://www.ode.nl/article.php?aID=3759 en het boek “de hele olifant in beeld” van Marja de Vries http://www.marjadevries.nl/deheleolifantinbeeld/recensies.php
Reacties